o-kosmose

รสเผ็ดช่วยเพิ่มความอร่อยและการเจริญอาหารได้ แม้ไม่เผ็ดจัดจ้านเหมือนอาหารไทย แต่คนญี่ปุ่นก็มีเครื่องปรุงที่ช่วยเพิ่มความเผ็ดให้อาหารหลากหลายชนิด มารู้จักเครื่องปรุงที่ช่วยให้อาหารญี่ปุ่นเผ็ดอร่อยซึ่งช่วยให้เจริญอาหารกันนะคะ

พริกไทยขาว

คนญี่ปุ่นจะเลือกใช้พริกไทยขาวแทนพริกไทยดำในการปรุงอาหาร เนื่องจากพริกไทยขาวมีรสชาติที่หอมนุ่มละมุนและเผ็ดกว่าพริกไทยดำ โดยเมนูส่วนใหญ่ที่ใช้พริกไทยขาวได้แก่ น้ำซุปราเม็ง ข้าวผัด เมนูผัดผักและผัดเนื้อต่าง ๆ

ชิชิมิ โทการะชิ (Shichimi tougarashi)

ชิชิมิเป็นเครื่องปรุงที่มีส่วนผสมของเครื่องปรุง 7 อย่าง โดยเครื่องปรุงทั้งเจ็ดมีสัดส่วนและชนิดของเครื่องปรุงที่แตกต่างกันไปตามผู้ผลิต ได้แก่ พริกป่น (ส่วนผสมหลัก) ผิวส้มอบแห้ง งาดำ สาหร่าย เมล็ดกัญชง งาขาว พริกไทยญี่ปุ่น เมล็ดป๊อปปี้ และขิงบด คนญี่ปุ่นมีชิชิมิเป็นเครื่องปรุงติดครัวที่ใช้เติมแต่งรสชาติอาหารให้อร่อยและเพิ่มความอยากอาหาร โดยนำมาโรยบนอาหารหลากหลาย เช่น โซบะ อุด้ง ยากิโซบะ ดงบุริหรือข้าวหน้าต่าง ๆ ไก่ย่าง ผัดต้มผัก และเนื้อย่าง เป็นต้น

อิชิมิ โทการะชิ (Ichimi togarashi)

อิชิมิ โทการะชิ เป็นพริกป่นที่มีส่วนผสมของพริกแห้งเป็นหลัก แม้รสชาติจะไม่เผ็ดเหมือนพริกป่นของไทย แต่คนญี่ปุ่นก็นิยมใช้ในการเพิ่มรสชาติเผ็ดให้อาหาร เช่น ซุป ไก่ทอด ราเม็ง และเกี๊ยวซ่า เป็นต้น

ลายุ (La-Yu)

ลายุเป็นน้ำมันงาที่มีส่วนผสมของพริกป่น มีสีแดงเนื่องจากสีของพริกแดงซึมเข้าไปในน้ำมัน กลิ่นหอมของน้ำมันงาบวกกับรสเผ็ดจากพริกป่น ทำให้ลายุเป็นเครื่องปรุงที่คนญี่ปุ่นนิยมนำมารับประทานกับราเม็ง เกี๊ยวซ่า และติ่มซำ

พริกไทยญี่ปุ่นหรือซันโช (Sansho)

พริกไทยญี่ปุ่นมีรสชาติเผ็ดร้อนแสบลิ้นและมีกลิ่นหอมสดชื่นเป็นเอกลักษณ์ คนญี่ปุ่นนำพริกไทยญี่ปุ่นสดมาปรุงอาหารหลากหลายชนิดรวมถึงเมนูซึคุดานิ ซึ่งเป็นการถนอมอาหารโดยการเคี่ยววัตถุดิบในส่วนผสมโชยุและมิริน อีกทั้งนำเมล็ดแห้งมาบดละเอียดจนกลายเป็นผงสีเขียวเข้มออกสีชา โดยทั่วไปคนญี่ปุ่นจะนำพริกไทยญี่ปุ่นมาโรยเมนูอาหารคาวที่ออกหวาน เช่น ปลาไหลย่างคาบายากิและดงบุริต่าง ๆ เพื่อช่วยเพิ่มความอร่อยของเมนูดังกล่าว

วาซาบิ (Wasabi)

คนญี่ปุ่นนำลำต้นของวาซาบิมาบดรับประทานกับซูชิ ซาชิมิ และโซบะ ความเผ็ดและกลิ่นฉุนของวาซาบิผสมกับความเค็มของโชยุจะช่วยทำให้เนื้อปลาดิบหวานอร่อยมากขึ้น ทั้งนี้ควรระวังไม่รับประทานในปริมาณที่มากเกินไปเพราะจะทำให้แสบร้อนขึ้นจมูก

ขิง

คนญี่ปุ่นนิยมนำขิงขูดมารับประทานกับอาหารที่ผ่านการแช่เย็น เช่น เต้าหู้เย็น ปลาดิบ สลัด และโซเม็ง เป็นต้น รสเผ็ดของขิงช่วยสร้างความสดชื่นได้ดีในยามหน้าร้อน นอกจากนี้ยังนำขิงมาปรุงกับอาหารหลากหลายเพื่อช่วยในการไหลเวียนเลือดที่ดีและเพิ่มความอบอุ่นให้แก่ร่างกายในฤดูหนาว

เครื่องปรุงดังกล่าวเหล่านี้อาจวางขายในรูปแบบเดี่ยวหรือผสมกับผิวส้มยูซึหรือสมุนไพรที่ช่วยเพิ่มความหอมไปพร้อมกับรสชาติเผ็ด สามารถหาซื้อเครื่องปรุงรสเผ็ดหลากหลายได้ตามซุปเปอร์มาร์เก็ตทั่วไปในญี่ปุ่นหรือร้านขายของญี่ปุ่นในไทย    UFABET เว็บตรง

คนญี่ปุ่นมักจะมีเคล็ดลับเล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับการดูแลสุขภาพเพื่อให้แข็งแรงและแลดูอ่อนวัยอยู่เสมอ หนึ่งในเคล็ดลับที่ได้รับความนิยมมากในกลุ่มคนรักสุขภาพก็คือ ผักจิ๋วหลายชนิด มารู้จักผักจิ๋วที่คนญี่ปุ่นแนะนำว่าควรรับประทานเป็นประจำเพื่อคงความแข็งแรงและความอ่อนเยาว์ของร่างกายกันนะคะ

มะเขือเทศราชินีหรือมะเขือเทศเชอร์รี่  (ミニトマト)

แม้จะมีผลเล็กจิ๋วแต่มะเขือเทศเชอร์รี่มีคุณค่าสารอาหารมากมายอย่างไม่น่าเชื่อ โดยมีวิตามินบี วิตามินซี และโพแทสเซียมสูงกว่ามะเขือเทศผลใหญ่ 1-2 เท่า มีไลโคปีนสูงกว่าประมาณ 3 เท่า และมีสารเอสคิวลีโอไซด์ เอ (Esculeoside A) สูงกว่าประมาณ 3-5 เท่า ซึ่งสารเอสคิวลีโอไซด์ เอ นี้เป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่มีประสิทธิภาพสูงกว่าไลโคปีน ช่วยลดความรุนแรงของภาวะหมดประจำเดือน ป้องกันโรคภูมิแพ้ โรคกระดูกพรุน โรคมะเร็ง และโรคหัวใจ เป็นต้น การรับประทานมะเขือเทศเชอร์รี่เพียงวันละ 3 ผลจะทำให้ร่างกายรับสารต่างๆ ที่มีคุณค่าต่อความงามและช่วยป้องกันโรคที่เกิดจากการดำเนินชีวิตประจำวันได้ดี

ต้นอ่อนหัวไชเท้า (かいわれ大根)

ต้นอ่อนหัวไชเท้าอุดมไปด้วยสารอาหารสำคัญ ได้แก่ วิตามินเค วิตามินซี กรดโฟลิก วิตามินอี บีต้า แคโรทีน ซึ่งช่วยให้ร่างกายแข็งแรงและมีผิวพรรณดี ไอโซไธโอไซยาเนต (Isothiocyanate) ซึ่งเป็นสารที่ให้รสเผ็ด สารชนิดนี้จะช่วยทำให้ตับแข็งแรง ส่งผลในการทำให้ร่างกายแข็งแรงและป้องกันโรคต่างๆ รวมถึงมะเร็ง ได้ เมลาโทนิน ซึ่งเป็นสารที่ช่วยทำให้นอนหลับสนิท ช่วยซ่อมแซมส่วนต่างๆ ของร่างกายในระดับเซลล์ และมีฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระที่สามารถยับยั้งและป้องกันโรคอัลไซเมอร์ ได้ นอกจากนี้ต้นอ่อนหัวไชเท้ายังอุดมไปด้วยเอนไซม์ไดแอสเตส (Diastase) ซึ่งเป็นเอนไซม์ที่ช่วยย่อยสลายอาหารประเภทแป้ง ส่งผลในการป้องกันการปวดท้องจากอาหารไม่ย่อย เป็นต้น

ต้นอ่อนหัวไชเท้า 100 กรัมให้พลังงานพียง 21 กิโลแคลอรี่ การนำมารับประทานสดจะทำให้ได้รับคุณค่าสารอาหารจากต้นอ่อนหัวไชเท้าได้อย่างเต็มที่

กะหล่ำดาว (芽キャベツ)

กะหล่ำดาวเป็นผักที่มีลักษณะคล้ายกะหล่ำปลีแต่มีขนาดเล็ก และมีวิตามินซีสูงกว่ากะหล่ำปลีธรรมดาถึง 4 เท่า การรับประทานกะหล่ำดาวต้มเพียง 5-6 หัว หรือประมาณ 100 กรัมก็ทำให้ร่างกายได้รับปริมาณวิตามินซีที่เพียงพอกับความต้องการในแต่ละวันแล้ว นอกจากนี้กะหล่ำดาวยังอุดมไปด้วยวิตามินยู ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการซ่อมแซมเยื่อบุผิวของกระเพาะอาหาร ช่วยรักษาแผลที่เกิดขึ้นที่บริเวณเยื่อบุของกระเพาะอาหาร หลอดอาหาร และลำไส้เล็กส่วนต้น อีกทั้งกะหล่ำดาวยังอุดมไปด้วยวิตามินเค ซึ่งช่วยป้องกันโรคกระดูกพรุนได้ดี

วิธีนำกะหล่ำดาวมารับประทานเพื่อคงความอร่อยและคุณค่าสารอาหารไว้คือ การลอกใบชั้นนอกออก 1-2 ใบ แล้วนำมาต้มในน้ำเดือดที่เติมเกลือเล็กน้อยเป็นเวลา 1 นาทีครึ่ง ถึง 3 นาที และวางไว้ให้เย็นโดยไม่แช่น้ำ หากนำกะหล่ำดาวมาปรุงเป็นเมนูประเภทซุปก็ควรรับประทานน้ำซุปให้หมดด้วย เพราะสารอาหารต่างๆ จากผักชนิดนี้จะละลายลงสู่น้ำซุป

ได้เห็นประโยชน์และคุณค่าอาหารของผักเหล่านี้ก็ทำให้นึกถึงพริกขี้หนูที่จิ๋วแต่สรรพคุณไม่จิ๋วเหมือนกัน เพื่อสุขภาพที่ดีลองหาผักดังกล่าวมาติดครัวไว้ดูนะคะ  สล็อตเว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์

จากที่คราวที่แล้วได้พูดถึงขนมดังโงะไป พอดีมานึกถึงคำว่า “คิบิดังโงะ” ของกินที่ปรากฏในนิทานเรื่องโมโมทาโร่ ก็เลยอยากจะพูดถึงคำว่า “คิบิดังโงะ” ที่เขียนได้เป็นสองอย่าง ซึ่งเหมือนจะเป็นสิ่งเดียวกันหรือเปล่าก็ไม่รู้ ดังนี้ครับ

คิบิดังโงะ (黍団子)

อย่างที่ได้กล่าวไว้ก่อนแล้วว่าคนสมัยโบราณนั้น ธัญพืชอะไรที่เอามาหุงกินเป็นเมล็ด (อย่างข้าวเจ้า) ไม่ได้ เขาก็เอามาบดเป็นแป้ง ใส่น้ำ นวดๆ แล้วไปนึ่งไปต้มให้มันคงรูปเอามากินได้ นั่นคือ “ดังโงะ” ยุคโบราณจริงๆ ที่คนแต่ก่อนเขาเอามากินเป็นอาหารต่างข้าว (ก่อนจะคลี่คลายกลายเป็นขนมเซ่นไหว้จนถึงขนมกินเล่น) “คิบิดังโงะ” แปลตรงตัวก็คือดังโงะที่ทำจากคิบิ (黍 ข้าวฟ่างไม้กวาด) ซึ่งเชื่อกันว่ามีของกินตัวนี้มาแต่ศตวรรษที่ 15 หรือเก่าแก่กว่านั้น ดังปรากฏคำว่า “คิบิดังโงะ” (黍團子) ในหนังสือ “ยามะชินะเคะไรกิ” (山科家礼記)

คิบิดังโงะ (吉備団子)

ถ้าแปลตรงตัวก็อาจแปลได้ว่าคือ “ดังโงะของแคว้นคิบิ” (吉備国 อยู่ในพื้นที่จังหวัดโอคายามะในปัจจุบัน) ซึ่งมีเรื่องเล่าโยงไปถึงศาลเจ้าคิบิทสึ (吉備津神社) ว่าสมัยก่อนนั้นเป็นขนมแจกเลี้ยงคนมาไหว้ศาลเจ้า แต่ก็มีเอกสารบางอันบอกว่าคิบิดังโงะนั้นเป็น “ของขาย” ที่ศาลเจ้า “คิบิดังโงะ” ของจังหวัดโอคายามะสมัยนี้ทำจากแป้งข้าวเหนียวใส่น้ำตาลแล้วทำขึ้นรูปเป็นทรงกลมๆ แบนๆ คล้ายหมากล้อม อาจมีใส่แป้งข้าวฟ่างบ้างหรือไม่ใส่ก็ได้

แล้ว “คิบิดังโงะ” ในเรื่องโมโมทาโร่ล่ะ?

ในนิทานเรื่องโมโมทาโร่นั้น โมโมทาโร่ได้เอา “คิบิดังโงะ”ให้สุนัข ไก่ฟ้า และลิงได้กินแล้วได้พวกนี้มาเป็นเพื่อน ในยุคเมจิก็มีผู้ผลิตขนมหัวใสทำการตลาดด้วยการเอานิทานโมโมทาโร่มาโยงเพื่อขายคิบิดังโงะมาแล้ว แต่ว่ามีข้อพิจารณาว่าจนถึงศักราชเก็นโรคุ (元禄 คือปี พ.ศ. 2231 ถึง 2247) ดังโงะในนิทานเรื่องโมโมทาโร่นั้นไม่ใช่ “คิบิดังโงะ” แต่เป็นขนมจำพวก “โทดังโงะ” (十団子 คือขนมดังโงะร้อยเชือก)

อ้าวแล้วมันเปลี่ยนมาเป็น “คิบิดังโงะ”ได้ยังไง? บอกตรงๆ ผู้เขียนก็ ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ที่แน่ๆ คำว่า คิบิดังโงะ ที่เป็นขนมของแคว้นคิบิ ถูกเอาไปโยงกับคำว่าคิบิดังโงะที่หมายถึงดังโงะแป้งข้าวฟ่าง แล้วก็เอาไปโยงกับโมโมทาโร่ สร้างจุดขายทางการตลาดไปเรียบร้อยแล้วในฐานะ “ของดีจังหวัดโอคายามะ”

บอกตรงๆ ว่างงเหลือหลาย ขอจบดื้อๆ เท่านี้ก่อนนะครับ สวัสดีครับ      สล็อตเว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์